پروفسور مارک ویکاکس (Mark Wilcox) بیش از 15 سال را صرف بررسی نقش خشک کردن دست در حفظ سلامت عمومی کرده است. به دلیل اهمیت این موضوع ماهنامه Tomorrow’s Cleaning با او پیرامون مضرات دست‌خشک‌کن هوای گرم گفت و گوی مفصلی انجام داده که در ادامه می‌خوانید.
چرا تحقیق در مورد خشک کردن دست برای شما آنقدر مهم بود؟
من به طور تصادفی وارد این رشته شدم. با مشاهده دستگاه‌های خشک‌کن هوا در سرویس‌های بهداشتی عمومی و حتی حین استفاده از آنها، به عنوان یک متخصص کنترل عفونت، چند مورد آزاردهنده بود که به اختصار توضیح می‌دهم.
1 – این واقعیت که تقریباً غیرممکن بود که دستان خود را زیر این خشک‌کن‌ها ثابت نگه دارید و در طول فرایند خشک کردن به پشت یا جلو حرکت ندهید.
2 – نکته نگران کننده‌تر این بود که وقتی دست‌هایم را خشک می‌کردم، در واقع می‌توانستم قطرات آب را روی صورتم لمس کنم. برای کسی که در این حوزه متخصص است، این یک نه بزرگ است. این کار زنگ خطر را در مورد خطر بالقوه انتشار هر آنچه در آن قطرات بود به صدا درآورد.
خشک کردن دست بخشی جدایی‌ناپذیر از فرایند دو مرحله‌ای بهداشت دست است. اگرچه اغلب از آن به عنوان اولویت دوم نظافت دست یاد می‌شود. چیزی که بیشتر مردم نمی‌دانند این است که دست‌های مرطوب، حشرات و بخصوص پاتوژن‌ها را راحت‌تر منتقل می‌کنند.
بنابراین، خطر این است که بسیاری از مزایای شست‌وشوی درست دست در صورت عدم خشک کردن مناسب دست، از بین برود. متوجه شدم که توجه زیادی به این موضوع نشده است و بنابراین سفر 15 ساله من برای کشف آغاز شد.
وقتی به سیر تکامل تحقیقات خشک کردن دست در 15 سال گذشته نگاه می‌کنید، چه چیزی به طور خاص برجسته می‌شود؟
به طور خاص سه یافته واقعاً مرا شگفت‌زده کرده است. در اوایل تحقیق، از تفاوت بزرگی که در هنگام خشک کردن دست‌ها به وجود می‌آید و زمانی که گزینه‌های مختلف خشک کردن دست‌ها را مقایسه می‌کردم، شگفت‌زده می‌شدم. در یکی از اولین آزمایش‌هایمان، لباس‌های سفید یکبار مصرف را به استفاده کنندگان از سرویس‌های بهداشتی دادیم و کاغذهای سفید را در اطراف دیوارهای دستشویی نصب کردیم. سپس از مردم خواستیم دست‌های خود را در رنگ آبی تیره فرو برده و با روش‌های مختلف، دست‌شان را خشک کنند.
من انتظار داشتم تفاوتی بین لکه‌ها و پراکندگی‌ها وجود داشته باشد، اما بزرگی تفاوت‌ها فقط شگفت‌آور بود.
لکه‌ها و پراکندگی‌هایی که حین خشک کردن دست‌ها توسط خشک‌کن‌های هوا ایجاد می‌شد، 130 برابر نسبت به زمانی بود که دست‌ها توسط دستمال کاغذی خشک می‌شدند. استفاده از خشک‌کن‌های هوای گرم منجر به پخش رنگ بر روی کف و پایین دیوارهای دستشویی می‌شد و من انتظار این اتفاق را نداشتم.
در مطالعه بعدی افرادی را در خارج از دستشویی و پس از اینکه دستان خود را با روش‌های مختلف خشک کرده بودند، دنبال کردیم. در اینجا دوباره، تفاوت بین آلودگی دست‌ها به ویروس پس از استفاده از خشک‌کن هوای گرم و پس از استفاده از دستمال کاغذی واقعاً فاحش بود، چیزی که انتظارش را نداشتم. در این آزمایش ما از مردم خواستیم که گوشی‌های پزشکی را دور گردن خود قرار داده و دست‌های خود را جمع کنند. ما نگران شدیم که چگونه ویروس‌هایی که حین خشک کردن دست‌ها روی بدن فرود آمده بودند، به این اشیاء و متعاقباً روی سطوح دیگر، مانند دسته‌های صندلی و دستگیره در منتقل می‌شدند. به طور متوسط، آلودگی ویروسی سطوح بیمارستانی پس از استفاده از خشک‌کن هوای گرم نسبت به استفاده از دستمال کاغذی 10 برابر بیشتر بود.
سومین یافته شگفت‌انگیز مربوط به آخرین مطالعه ما در زمان همه‌گیری COVID-19 بود. در این مطالعه شخصی که دست‌های خود را خشک می‌کرد، ماسک صورت با کیفیت بالا بر چهره‌اش بود – درست مانند افرادی که در طول همه‌گیری از ماسک استفاده می‌کردند – تا محافظت سطح بالایی در برابر ویروس‌های استنشاقی ایجاد کند. این کار به ما این امکان را داد که ویروس‌ها را در هوا و به‌ویژه ویروس‌هایی که پس از خشک کردن دست تنفس می‌شوند، اندازه‌گیری کنیم. چیزی که پیش از آن واقعاً به آن توجه نکرده بودیم. نکته اینجاست که دست‌ها پس از تمیز کردن بهینه، همچنان می‌توانند باکتری‌ها یا ویروس‌ها را روی خود داشته باشند. ما از ویروسی به نام باکتریوفاژ استفاده کردیم که برای انسان بی‌ضرر است و از مردم خواستیم دست‌های خود را در محلول ویروسی فرو ببرند و سپس آنها را با دستمال کاغذی یا خشک‌کن هوای گرم خشک کنند. ما میزان ویروس‌هایی را که ماسک‌های صورت را آلوده کردند، در پنج دقیقه اول پس از خشک کردن دست، سپس دوباره برای پنج دقیقه دوم و یک بار دیگر برای دوره پنج دقیقه سوم، یعنی حداکثر تا 15 دقیقه پس از خشک کردن دست، اندازه‌گیری کردیم.
چیزی که ما را شگفت‌زده کرد این بود که با استفاده از خشک‌کن هوای گرم، در پنج دقیقه آخر آزمایش، مقادیر بالایی از ویروس‌ها را روی ماسک‌های صورت مشاهده می‌کردیم؛ یعنی بین 10 تا 15 دقیقه پس از اینکه فرد ابتدا دست‌هایش را خشک کرد. این هشداردهنده بود، به این معنی که خشک کردن دست با یک خشک‌کن هوای گرم باعث ایجاد آئروسل‌های حاوی ویروس می‌شود که باقی می‌مانند و هر کس می‌تواند آنها را در سرویس بهداشتی و پس از 10 دقیقه پس از خشک کردن دست، استنشاق کند. البته در شرایط عادی که افراد از ماسک استفاده نمی‌کنند، این ذرات کوچک حاوی ویروس پس از اینکه شخصی قبلاً دستان خود را با خشک‌کن هوای گرم خشک کرده بود، می‌توانند وارد مجاری تنفسی شوند.
مطالعات و تحقیقات شما که در بیمارستان‌ها و آزمایشگاه‌ها انجام می‌شود آیا در سرویس‌های بهداشتی عمومی هم معتبر هستند؟
کاملاً. آنچه مطالعات ما نشان می‌دهد این است که میکروب‌ها به‌ویژه ویروس‌ها، می‌توانند در طول خشک کردن دست در هوا پراکنده شوند. چیزی که ما آن را آئروسلیزاسیون می‌نامیم. این ویروس‌های موجود در هوا می‌توانند استنشاق شوند و بنابراین از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم از فردی به فرد دیگر منتقل خواهند شد. همچنین، پاششی که در هنگام خشک کردن دست با درایوهای خشک‌کن‌های هوای گرم رخ می‌دهد به این معنی است که صورت، بدن و بازوهای شما می‌توانند به میکروب آلوده شوند که ممکن است آنها را در خارج از سرویس بهداشتی با خود حمل کنید.
اکنون همه ما می‌توانیم درک کنیم که چگونه این خشک‌کن هوای گرم می‌تواند در مدارس، رستوران‌ها، مجتمع‌های ورزشی یا هر محیط عمومی مشکل ایجاد کند. اساساً، اگر دست‌ها به درستی شسته نشوند و سپس به طور مطلوب خشک نشوند، ممکن است دچار مشکل شویم و در معرض خطر انتشار میکروب‌ها و عفونت باشیم.
شما به کرونا اشاره کردید که مطمئناً باعث شد مردم به بهداشت و تمیزی دست بیشتر اهمیت بدهند. آیا این نکته باعث شد که احساس کنید به هشدارهای شما در نهایت توجه شده است؟
قبل از همه‌گیری، زمانی که تحقیقاتم را ارائه کردم، علاقه‌ای مؤدبانه برای بهداشت دست وجود نداشت. زمانی که کووید-19 شیوع پیدا کرد و همه ما درگیر بهداشت شدیم، بله، علاقه به این موضوع به صورت قارچ‌گونه افزایش یافت و درک مردم را از خطرات میکروب‌های موجود در هوا تغییر داد، زیرا ما به طور ناگهانی شاهد تأثیرات این ویروس در زندگی واقعی مردم بودیم. این امر مطمئناً دلگرم‌کننده است و من را تشویق می‌کند که به کارم ادامه دهم.
تحقیقات بعدی برای بهداشت دست چیست؟
کاری که ما دوست داریم انجام دهیم این است که ثابت کنیم همه این عناصر خطر عفونت را افزایش می‌دهند. بر اساس شواهدی که به دست آورده‌ایم، بیش از حد معقول است که فرض کنیم چنین است، اما اینکه واقعاً بیرون برویم و مدرک محکمی ارائه کنیم به این معناست که صدها نفر را برای روزها دنبال کنیم تا ببینیم چه چیزی و چه کسی را لمس کرده‌اند. حتی چه کسی را بوسیده‌اند و در آغوش گرفته‌اند و چه کسی بیمار شده است. جدا کردن همه کارهای مختلفی که افراد انجام می‌دهند و خطر گسترش یا دستیابی به عفونت را دارد، بسیار دشوار است.
برای من، ادامه کارمان و ادامه اندازه‌گیری آئروسلیزاسیون در طول خشک کردن دست از جمله با روش‌های خشک‌کردن در حال ظهور، مهم خواهد بود.
من به خصوص به نحوه سازماندهی سرویس‌های بهداشتی عمومی علاقه‌مندم و وقتی می‌بینم یک خشک‌کن هوا بر روی دیوار نزدیک یک دستشویی در سطح کودک قرار دارد که می‌تواند قطرات را مستقیماً به صورت آنها بریزد، بسیار عصبی می‌شوم. اینها برای من لحظه‌های مهمی هستند و من را به این فکر وا می‌دارند که از این پس به سازمان‌ها توصیه شود هنگام طراحی امکانات دستشویی با متخصصان کنترل عفونت مشورت کنند.
منبع: www.europeantissue.com
این مطلب در شماره 39 نشریه ویکی‌کلین و در صفحات 20، 21 منتشر شده است. برای مشاهده آنلاین تمامی صفحات این شماره اینجا را کلیک کنید.
لینک کوتاه: https://wikiclean.ir/6fno
