استفاده از پلاستیک‌های یک‌بار مصرف درحال ممنوع‌شدن است. اما آیا ممنوعیت آنها راه‌حل کاملی برای حل این مشکل است؟ مریگانک وریر- دستیار سردبیر مجله Clean India، نگاهی انتقادی به کارایی قوانین جدید مدیریت زباله‌های پلاستیکی دارد.
در یک مقاله تحقیقاتی که مارس 2022 در Environmental International منتشر شد، محققان میکروپلاستیک‌ها را در خون انسان شناسایی کردند. این یک کشف بسیار وحشتناک بود، اما به دلیل جهانی‌بودن استفاده از پلاستیک اصلاً تعجب‌آور نیست.
برنامه محیط‌زیست سازمان ملل نشان می‌دهد که جهان هرسال 300 میلیون تن زباله پلاستیکی را به 7 میلیارد تن زباله انباشته‌شدۀ دیگر اضافه می‌کند.
85 درصد از کل زباله‌های دریایی پلاستیک است و هند یک مورد نگران‌کننده از تولید 95 هزار تن زباله پلاستیکی در سال است که 40 درصد آن بدون هیچ‌گونه فرایند مراقبتی است.
شهرنشینی و افزایش تولید ناخالص داخلی مصرف پلاستیک را بسیار افزایش داده و مقابله با مشکل قوانین مدیریت زباله پلاستیکی (اصلاح) 2022 یک حرکت مثبت قلمداد می‌شود.
پس از آخرین تلاش در سال 2016، این قوانین به طیف وسیعی از مسائل حل‌نشده پیرامون زباله‌های پلاستیکی پس از مصرف می‌پردازند و به ساده‌کردن تعهدات تولیدکنندگان تحت EPR هند کمک می‌کنند.
EPR مکانیسمی است که در آن تولیدکنندگان مسئول جمع‌آوری، بازیافت یا دفع محصولات تولیدشده در پایان عمر محصول خود هستند. در قوانین 2022، این محصولات پلاستیک‌های یک‌بار مصرف هستند که برای بسته‌بندی غذاها و نوشیدنی‌ها استفاده می‌شوند.
مهمترین بخش EPR اصل «polluters pay» است: در این اصل هدف آن است که تولیدکنندگان وسایل پلاستیکی ناسازگار با محیط‌زیست را از نظر مالی و اجتماعی در قبال آلودگی ناشی از این مواد مسئول نگه دارند.
دسته‌بندی‌های پلاستیک هدف اصلی اصلاحیه 2022 است برای عملیاتی‌کردن EPR در چارچوب قوانین مدیریت زباله‌های پلاستیکی 2016. این اصلاحیه دسته‌بندی پلاستیک‌های یک‌بار مصرف را به چهار قسمت پیشنهاد داده است:
پلاستیک‌های سفت و انعطاف‌پذیر با لایه‌های تک پلاستیکی.
پلاستیک‌های سخت و انعطاف‌پذیر با لایه‌های پلاستیکی متعدد.
بسته‌بندی پلاستیکی چندلایه که حداقل یک لایۀ آن غیرپلاستیکی است، مانند یوفلکس
پلاستیک‌های قابل کمپوست.
این دسته‌بندی ممکن است در شرایط مدیریت پسماند فعلی کشور چندان قابل مشاهده نباشد. مدیریت جریان مواد نیازمند یک سیستم بالغ‌تر است که یا به شدت مکانیزه باشد یا به نیروی کار به خوبی سازماندهی شده و آموزش‌دیده وابسته باشد، اما اکثر شهرهای هند هیچ‌کدام را ندارند.
این وزارتخانه اعلام کرد: تولید، واردات، انبارکردن، توزیع، فروش و استفاده از کالاهای پلاستیکی یک‌بار مصرف شامل پلی‌استایرن و پلی‌استایرن منبسط‌شده از اول ژوئیه 2022 ممنوع می‌شود. اقلام پلاستیکی یک‌بار مصرف شناسایی‌شده شامل هدفون، میله‌های پلاستیکی برای بادکنک، پرچم، چوب آب‌نبات، چوب بستنی، پلی‌استایرن برای تزئین، بشقاب، فنجان، لیوان، کارد و چنگال، بسته‌بندی یا بسته‌بندی فیلم در اطراف جعبه‌های شیرینی، کارت دعوت، پاکت‌های سیگار، بنرهای پلاستیکی یا PVC و همزن است.
بخش مهم بعدی، اهداف و جدول زمانی مرتبط برای جمع‌آوری پلاستیک‌های پس از مصرف است. مکانیسم بازپس گیری بر اساس فرمول مبتنی بر میانگین فروش مواد بسته‌بندی پلاستیکی در دو سال مالی گذشته است. در مرحله 1، انتظار می‌رود تولیدکنندگان، واردکنندگان و صاحبان برند پلاستیک 25 درصد از مواد خود را تا سال 2021 و در مرحله دوم 70 درصد تا 23-2022 و 100درصد تا 24-2023 را پس بگیرند.
برای اولین‌بار قوانین، تعهداتی درباره استفاده مجدد و بازیافت را برای تولیدکنندگان پلاستیک پیشنهاد کرده است. این اهداف بین 10 تا 85 درصد در طول دهه قابل دستیابی هستند. ایده «حداقل محتوای بازیافتی» نیز در اصلاحیه جدید معرفی شده است. این امر مستلزم آن است که صاحبان برندها بین سال‌های 2025 تا 2029 حداقل مقداری از رزین‌های بازیافتی را در بسته‌بندی‌های خود به صورت تدریجی استفاده کنند. «حداقل محتوای بازیافتی» یا «محتوای رزین پس از مصرف» ایده‌ای است که ایالت‌های مانند کالیفرنیا و واشنگتن در آمریکا در بطری‌های پت آن را اجرا می‌کنند.
انتظار می‌رود تولیدکنندگان و صاحبان برند گزارش‌های سالانه اهداف خود را به یک پورتال آنلاین ارسال کنند. هیچ شرطی برای تأیید مستقل این گزارش‌های سالانه وجود ندارد.
پلاستیک‌های زیستی و سایر پلاستیک‌های کمپوست‌پذیر عمدتاً برای کیسه‌های موادغذایی یا کیسه‌های حمل استفاده می‌شوند. درحالی که ممکن است فرد با انتخاب این کیسه‌ها به جای کیسه‌های پلی‌اتیلن احساس بهتری داشته باشد، اما باید در سازگاری کامل آن با محیط‌زیست تردید داشت. همه پلاستیک‌های زیستی و گیاهی و پلاستیک‌های سبز یا زیست تخریب‌پذیر، دارای قابلیت تجزیه نیستند. شرایط لازم برای تجزیه کیسه‌های قابل کمپوست در محل‌های دفن زباله شهری هند وجود ندارد. از همه مهم‌تر، بسته‌بندی پلاستیکی قابل کمپوست یک راه‌حل کامل نیست، بلکه یک راه‌حل برای کاربردهای خاص و هدفمند است، زیرا اکثر پلاستیک‌های قابل کمپوست گران‌تر از پلاستیک‌های معمولی هستند و به مقدار کافی در هند موجود نیستند. فرآیند بازیافت زمانی بهبود پیدا می‌کند که پلاستیک‌های معمولی و قابل کمپوست با هم ترکیب شوند.
لینک کوتاه:https://wikiclean.ir/g8q0
