مشاغل نظافتی به دنبال راه‌های سریع‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر برای تعمیر ماشین‌آلات و تجهیزات هستند. حامیان این رویکرد از استرالیا می‌خواهند قوانین حق تعمیر را تصویب کند که می‌تواند مصرف‌کنندگان را توانمند کند و دورریختن وسایل را کمتر کند. فرانسه به عنوان یک منبع امیدوارکننده ظاهر شده است، زیرا اپراتورهای صنعت نظافت از فرهنگ دور ریختنی ابراز ناامیدی می‌کنند که می‌تواند تعمیر ماشین‌آلات و تجهیزات را غیرممکن کند.

از اول ژانویه سال گذشته، دولت مکرون یک شاخص تعمیرپذیری را به عنوان بخشی از قانون ضد ضایعات معرفی کرد که از تولیدکنندگان دستگاه‌هایی مانند گوشی‌های هوشمند و لپ‌تاپ‌ها می‌خواهد تا به محصولات خود امتیازی از شاخص تعمیرپذیری در مقیاس یک تا ده بدهند. عدد ده نشان می‌دهد که تعمیر یک محصول و دسترسی به قطعات یدکی و اسناد فنی بسیار آسان است. یکی از حامیان این کار، پروفسور لین وایزمن- کارشناس حقوق مالکیت معنوی در دانشگاه گریفیث در بریزبن است. او معتقد است که شاخص تعمیرپذیری می‌تواند به عنوان یک آزمون برای کشورهای دیگر که به دنبال افزایش طول عمر محصولات و به حداقل‌رساندن ضایعات هستند، باشد.

هدف این کار این است که به جای دورریختن ساده دستگاه‌ها و ماشین‌آلاتی که نیاز به تعمیرات جزئی دارند، انتقال کشورها و کسب‌وکارها به یک اقتصاد دایره‌ای‌تر است که در آن محصولات تعمیر شده و دوباره استفاده می‌شوند. در کنار هم، این پتانسیل برای پرورش تکنسین‌های آموزش‌دیده‌تر برای همه‌چیز از تلفن‌های هوشمند، ماشین‌ها و تراکتورها گرفته تا ماشین‌های تمیزکننده صنعتی مانند جاروبرقی، جاروهای رباتیک و اسکرابر وجود دارد. به عنوان مثال: وقتی که یخچال می‌خرید، شاخص تعمیر به شما راهنمایی می‌کند که آیا می‌توانید مکانیکی را برای تعمیر آن بیاورید یا خیر. پروفسور وایزمن- رئیس تعمیرات استرالیا، سازمانی که سهامداران بخش تعمیرات را گردهم می‌آورد و از تغییرات قانون‌گذاری و سیاست حمایت می‌کند، می‌گوید: «این واقعاً بر تصمیمات مصرف‌کننده در زمان خرید تأثیر می‌گذارد و شرکت‌ها را از مجبورکردن مصرف‌کنندگان به خرید اقلام جدید به جای تعمیر اقلام قدیمی باز می‌دارد».

حقوق مصرف‌کننده

در استرالیا، کمیسیون بهره‌وری یافته‌های خود را پس از تحقیق در مورد مسائل مربوط به حق تعمیر منتشر کرده است. این نهاد دولتی دریافته است که موانع مهم و غیرضروری برای حقوق مصرف‌کنندگان برای تعمیر محصولات وجود دارد و تغییراتی را در قوانین مصرف‌کننده و کپی‌رایت توصیه کرده است که تعمیرات محصولات را ارزان‌تر و آسان‌تر می‌کند.

قوانین جدید برای مبارزه با تولیدکنندگانی طراحی می‌شود که عمداً فناوری‌هایی را طراحی می‌کنند تا طول عمر خود را کوتاه کنند یا محدودیت‌هایی را اعمال می‌کنند که افراد یا تعمیرکاران مستقل را از تعمیر وسایل منع می‌کنند.

لیزا مایکلسون، یکی از بنیانگذاران Cleanstar Xpower، یک تجارت مستقر در ملبورن است که ماشین‌آلات نظافت، تجهیزات بازسازی، قطعات و لوازم جانبی را توزیع می کند.

مایکلسون خاطرنشان می‌کند که استرالیا در این موضوع از اروپا و ایالات‌متحده عقب مانده است و امیدوار است اصلاحات منجر به در دسترس‌بودن بیشتر تکنسین‌های آموزش‌دیده شود که می‌توانند ماشین‌آلات و تجهیزات را تعمیر کنند.

او می‌گوید: «ما باید به این موضوع اهمیت دهیم. ممکن است ایدۀ خوبی برای صنعت تمیزکردن و مرمت باشد که با هم گردهم آیند تا دولت آن را به رسمیت بشناسد و از مشاغل در صنایع ما برای استخدام و آموزش تعمیرکاران حمایت کند.»

Cleanstar و شرکت تابعه آن Xpower به حمل قطعات برای مدت طولانی برای تمام ماشین‌آلاتی که می‌فروشند، تأکید کرده‌اند. مایکلسون می‌گوید: ما ترجیح می‌دهیم ماشین‌ها را به جای دورانداختن و آسیب‌رساندن به محیط‌زیست حفظ کنیم.

تا به امروز، او اعتراف می‌کند که فرهنگ دورریختن به این معنی است که تعمیر ماشین‌آلات اغلب بسیار دشوار یا بسیار گران است؛ در نتیجه به ضایعات زباله ختم می‌شود و مشکلات دفن زباله و محیط‌زیست را تشدید می‌کند.

مایکلسون می‌گوید: «چند سال است که با شبکه توزیع Cleanstar و Xpower در مورد کمبود تعمیرکاران لوازم خانگی در صنعت ما و این واقعیت که جوانان مایل به انجام این نوع کار نیستند، صحبت کرده‌ام. هیچ آموزش یا کارآموزی برای تعمیر لوازم خانگی وجود ندارد و نسل‌های جوان تمایل دارند به مشاغل معمولی مانند لوله‌کشی و برق روی آورند».

یک سیستم شکست خورده

گرگ هالبرت، مدیر B & G Supplies است که محصولاتی را در صنایع تمیزکردن و پذیرایی در نیو ساوت ولز توزیع می‌کند. او روزهایی را به یاد می‌آورد که تکنسین‌ها به سادگی تجهیزات آسیب‌دیده یا شکسته را تعمیر می‌کردند. او می‌گوید: «قبلاً قسمت‌هایی را تعمیر می‌کردیم، اما اکنون تعمیرکاران فقط قسمت آسیب‌دیده را برمی‌دارند و یک قطعه جدید جایگزین می‌کنند.»

او موافق است که بسیاری از تکنسین‌های جوان‌تر می‌خواهند فقط در یک زمینه تعمیرات تخصص داشته باشند و ممکن است اگر بخواهند ماشین‌هایی مانند جاروبرقی‌های بنزینی را تعمیر کنند، با مشکلات موتور یا هیدرولیک مواجه شوند و تعمیر آن برایشان ممکن نباشد.

هالبرت می‌گوید: «اگر یک یا دو قسمت دچار آسیب شود، در بسیاری از موارد، شخصی یک قسمت از آن را تعمیر می‌کند و سپس باید از شخص دیگری بخواهد تا قسمت دیگر را تعمیر کند. همچنین در بیشتر اوقات، تکنسین‌ها خیلی سریع می‌گویند، شما نمی‌توانید آن را تعمیر کنید. این از توانایی آن‌ها خارج است، زیرا آن‌ها باید یک پس‌زمینه الکتریکی و یک پیش‌زمینه مکانیکی نیز داشته باشند».

این سناریو زمان و هزینه هر تعمیری را به شکل چشم‌گیری افزایش می‌دهد، حتی اگر بتوان تعمیرات را انجام داد. هالبرت متأسف است که بسیاری از تخصص‌های فنی در استرالیا از دست رفته است، زیرا درحال حاضر بیشتر تولیدات در خارج از کشور انجام می‌شود. به همین دلیل ممکن است مجبور شوید روزها منتظر بمانید تا در صورت کارنکردن ماشین‌آلات خود، پاسخ مشاوره فنی را دریافت کنید.

به گفته پروفسور وایزمن، یک مشکل اضافی در تعمیرات این است که بسیاری از کالاها و ماشین‌آلات هوشمند از تلفن‌ها و جاروبرقی گرفته تا وسایل نقلیه موتوری و تراکتورها، دارای حفاظت IP برای نرم‌افزاری هستند که در محصول تعبیه شده است.

او می‌گوید: «در حالی که قبلاً می‌توانستیم ماشینمان را به مکانیکی ببریم و از تعمیرکاران بخواهیم کاپوت را بلند کنند و نگاهی بیندازند، اکنون آن‌ها برای وصل‌کردن و شناسایی مشکلات به تجهیزات عیب‌یابی نیاز دارند». بسیاری از تولیدکنندگان نیز دسترسی به شماتیک‌ها و کتابچه‌های راهنمای تعمیرات خود را محدود کرده‌اند.

پروفسور وایزمن می‌گوید: آن‌ها چنان ارزشی در بازار تعمیر می‌بینند که کالاها را می‌فروشند، اما می‌خواهند شما همچنان به آن‌ها نیاز داشته باشید. با این حال، او تشویق می‌شود که قوانین جدید استرالیا از اول ژوئیه امسال، سازندگان وسایل نقلیه موتوری را ملزم می‌کند تا داده‌های تشخیصی خود را برای سرویس و تعمیر به اشتراک بگذارند. او امیدوار است که این تغییر به سایر بخش‌ها نیز تعمیم یابد.

مشکلات محیط زیستی

فرهنگ دورریختنی و مقادیر روزافزون زباله در جهان نگرانی‌هایی را در مورد پایداری کسب‌وکار و محیط‌زیست ایجاد می‌کند. طبق گزارش سازمان ملل، زباله‌های الکترونیکی سریع‌ترین جریان زباله در جهان را تشکیل می‌دهند که در سال 2019، 6/53 میلیون تن تولید شده است که 21 درصد نسبت به سال قبل افزایش داشته است.

اعطای حق تعمیر به مصرف‌کنندگان برای تعمیر فناوری و ماشین‌آلات خود باید به ماندگاری بیشتر محصولات منجر شود و این ضایعات را کاهش دهد. مایکلسون شکی ندارد که قوانین حق تعمیر می‌تواند به فرایند تمیزکردن پایدارتر و تغییر رفتار مصرف‌کننده کمک کند.

او می‌گوید: اگر افراد بیشتری از گزینه و سهولت دسترسی به تعمیرکاران آگاه باشند، مطمئن هستم به جای دورانداختن، محصول خود را تعمیر می‌کنند؛ حتی اگر هزینه بیشتری داشته باشد.

Cleanstar متعهد به انجام وظیفه خود است. این شرکت قطعاتی را برای تمام ماشین‌های خود حمل می‌کند که اغلب بیش از دوره اجباری هفت‌ساله است. «ما همیشه تعمیر ماشین را به جای انداختن آن به محل دفن زباله تشویق می‌کنیم. ما همچنین یک شبکه خدمات سراسری داریم که می‌تواند در این زمینه کمک کند. برخی از واردکنندگان تجهیزات و لوازم خانگی حتی برای محصول وارداتی خود قطعاتی را حمل نمی‌کنند. ما باید رفتارهایمان را تغییر دهیم».

پروفسور وایزمن می‌گوید: نیاز آشکاری برای کسب‌وکارها و جامعه وجود دارد که به زباله‌ها، به‌ویژه زباله‌های الکترونیکی رسیدگی کنند و به کاهش همه این بلایای اقلیمی که درحال تجربه آن هستیم، کمک کنند.

او می‌گوید: محصولاتی که می‌توان آن‌ها را به راحتی تعمیر کرد، اغلب باید به دلیل در دسترس‌نبودن قطعات اولیه دور انداخته شوند. برخی از مردم سعی می‌کنند کار درست را انجام دهند، اما اگر تولیدکنندگان قطعات یدکی را در دسترس قرار ندهند، یک چرخه معیوب ایجاد می‌شود. ما باید این کالاها را دور بریزیم که مشکلات بزرگی را برای زباله ایجاد می‌کند.

ضرورت آموزش

افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل و نفت به دلیل کووید-19 و حمله روسیه به اوکراین نیز فشار بیشتری بر زنجیره‌های تأمین وارد می‌کند و شرایطی را ایجاد می‌کند که در آن بهتر است کالاهای موجود را تعمیر کنیم، نه اینکه در حمل‌ونقل محصولات جدید از مرزهای بین‌المللی و داخلی با تأخیر مواجه شویم.

در این زمینه، گزارش کمیسیون بهره‌وری نیاز به ارتقاء مهارت و آموزش بیشتر در صنعت تعمیر را مورد تأکید قرار می‌دهد. هالبرت می گوید که B&G Supplies تمام تلاش خود را برای فروش ماشین‌آلات بازسازی‌شده به عنوان بخشی از بازار ماشین‌آلات دست دوم انجام می‌دهد که با کاهش هزینه‌ها و بهبود پایداری، به مشتریان کمک می‌کند.

او امیدوار است که تکنسین‌های جوان‌تر اقدامات آموزشی گسترده‌تری را بپذیرند که مهارت‌های آن‌ها را گسترش می‌دهد و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا تمام عناصر ماشین‌های مختلف را تعمیر کنند. مایکلسون معتقد است که دولت باید محرک اصلی در تشویق آموزش تعمیرات ماشین‌آلات و لوازم خانگی باشد. زمینه‌های زیادی برای ارتقاء مهارت از طریق Tafe و سایر مؤسسات آموزش حرفه‌ای وجود دارد. او امیدوار است که تعمیر لوازم خانگی بتواند به یک تجارت ثبت‌شده، تبدیل شود. به گفتۀ مایکلسون، تنوع بیشتر تعمیرکاران نیز می‌تواند تفاوت ایجاد کند، زیرا افراد در هر سنی تشویق می‌شوند تا به صنعت تعمیرات بپیوندند، ازجمله تعداد بیشتری از زنان و افراد دارای معلولیت.